Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

improbus turpis

  • 1 improbus

    imprŏbus ( inpr-), a, um, adj. [2. inprobus], not according to the standard.
    I.
    Lit.
    A.
    Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;

    mostly post-Aug.): merces,

    Plaut. Rud. 2, 3, 43:

    opera araneorum et textura inproba,

    id. Stich. 2, 2, 24:

    panis,

    Mart. 10, 5, 5:

    improbiores postes,

    Plaut. Most. 3, 2, 139:

    tua sum opera et propter te inprobior,

    id. Bacch. 5, 2, 84.—
    B.
    Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:

    genua,

    Col. 6, 1, 3:

    arva,

    Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):

    Chilones a labris improbioribus,

    Charis. p. 78 P.:

    mons,

    Verg. A. 12, 687:

    tegmina plantae,

    Val. Fl. 6, 702:

    improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,

    Mart. 12, 18, 13:

    villus barbarum in capris,

    Plin. 12, 17, 37, § 73:

    reptatus (vitium),

    id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:

    imber improbior,

    Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
    II.
    Transf., of mind and character.
    A.
    Restless, indomitable, persistent (cf.:

    pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,

    Verg. G. 1, 146:

    tum cornix plena pluviam vocat improba voce,

    id. ib. 1, 388:

    quatit improbus hastam,

    id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
    B.
    Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
    1.
    Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:

    qui improbi essent et scelesti,

    Plaut. Mil. 3, 1, 137:

    nequam et improbus,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,

    id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):

    populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    longe post natos homines improbisssimus,

    id. Brut. 62, 224:

    cum in me tam improbus fuit,

    id. Att. 9, 15, 5:

    ab ingenio est improbus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59:

    ut alias res est impense improbus,

    id. Ep. 4, 1, 39:

    negat improbus et te Neglegit, aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 63:

    anus,

    id. S. 2, 5, 84:

    cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,

    Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:

    (anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,

    voracious, Verg. G. 3, 431:

    lupus,

    id. A. 9, 62:

    Jovis ales,

    id. ib. 12, 250:

    annis,

    by his youth, Juv. 3, 282:

    Fortuna arridens infantibus,

    mischievous, id. 6, 605. — Comp.:

    inprobior satiram scribente cinaedo,

    Juv. 4, 106. —
    * (β).
    With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —
    2.
    Of inanim. and abstr. things:

    improbo Iracundior Hadria,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    perfricare faciem et quasi improbam facere,

    shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:

    oris improbi homo,

    Suet. Gramm. 15:

    divitiae,

    Hor. C. 3, 24, 62:

    improba non fuerit si mea charta, dato,

    Mart. 8, 24, 2:

    satureia,

    exciting lust, id. 3, 75, 4:

    ingenio improbo,

    Plaut. Ps. 1, 2, 16:

    facta,

    id. Truc. 2, 7, 4:

    dicta,

    licentious, Ov. F. 5, 686:

    verba,

    id. A. A. 3, 796; cf.

    carmina,

    id. Tr. 2, 441:

    legis improbissimae poena,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    testamentum,

    illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:

    mala et improba defensio,

    id. ib. 2, 2, 41, §

    101: amor,

    Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:

    improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,

    Quint. 12, 1, 13:

    improba ventris rabies,

    Verg. A. 2, 356:

    quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,

    Sen. Q. N. 4 praef. med.:

    improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,

    Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
    1.
    Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):

    ad eos, quibus intestinum improbe prominet,

    Marc. Emp. 31 med.:

    de quodam procerae staturae improbiusque nato,

    i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:

    Chilones improbius labrati,

    Charis. p. 78 P. —
    2.
    (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:

    multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,

    Cic. Rosc. Am. 36, 104:

    facere aliquid,

    Quint. 1, 3, 13:

    quibus improbe datum est,

    Cic. Off. 2, 22, 79:

    quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?

    id. Sull. 10, 30:

    praeda improbe parta,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquid petere,

    Quint. 6, 3, 95:

    non improbe litigabunt,

    id. 12, 7, 5:

    ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,

    incorrectly, Gell. 15, 5, 1;

    so with indocte,

    id. 15, 9, 4.— Comp.:

    estne aliquid, quod improbius fieri possit?

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:

    decerpere oscula,

    Cat. 68, 126. — Sup.:

    quas (res) improbissime fecit,

    Cic. Caecin. 9, 23:

    respondere,

    id. Pis. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > improbus

  • 2 inprobus

    imprŏbus ( inpr-), a, um, adj. [2. inprobus], not according to the standard.
    I.
    Lit.
    A.
    Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;

    mostly post-Aug.): merces,

    Plaut. Rud. 2, 3, 43:

    opera araneorum et textura inproba,

    id. Stich. 2, 2, 24:

    panis,

    Mart. 10, 5, 5:

    improbiores postes,

    Plaut. Most. 3, 2, 139:

    tua sum opera et propter te inprobior,

    id. Bacch. 5, 2, 84.—
    B.
    Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:

    genua,

    Col. 6, 1, 3:

    arva,

    Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):

    Chilones a labris improbioribus,

    Charis. p. 78 P.:

    mons,

    Verg. A. 12, 687:

    tegmina plantae,

    Val. Fl. 6, 702:

    improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,

    Mart. 12, 18, 13:

    villus barbarum in capris,

    Plin. 12, 17, 37, § 73:

    reptatus (vitium),

    id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:

    imber improbior,

    Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—
    II.
    Transf., of mind and character.
    A.
    Restless, indomitable, persistent (cf.:

    pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,

    Verg. G. 1, 146:

    tum cornix plena pluviam vocat improba voce,

    id. ib. 1, 388:

    quatit improbus hastam,

    id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—
    B.
    Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).
    1.
    Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:

    qui improbi essent et scelesti,

    Plaut. Mil. 3, 1, 137:

    nequam et improbus,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,

    id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):

    populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    longe post natos homines improbisssimus,

    id. Brut. 62, 224:

    cum in me tam improbus fuit,

    id. Att. 9, 15, 5:

    ab ingenio est improbus,

    Plaut. Truc. 4, 3, 59:

    ut alias res est impense improbus,

    id. Ep. 4, 1, 39:

    negat improbus et te Neglegit, aut horret,

    Hor. Ep. 1, 7, 63:

    anus,

    id. S. 2, 5, 84:

    cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,

    Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:

    (anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,

    voracious, Verg. G. 3, 431:

    lupus,

    id. A. 9, 62:

    Jovis ales,

    id. ib. 12, 250:

    annis,

    by his youth, Juv. 3, 282:

    Fortuna arridens infantibus,

    mischievous, id. 6, 605. — Comp.:

    inprobior satiram scribente cinaedo,

    Juv. 4, 106. —
    * (β).
    With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —
    2.
    Of inanim. and abstr. things:

    improbo Iracundior Hadria,

    Hor. C. 3, 9, 22:

    lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,

    Verg. A. 10, 727:

    perfricare faciem et quasi improbam facere,

    shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:

    oris improbi homo,

    Suet. Gramm. 15:

    divitiae,

    Hor. C. 3, 24, 62:

    improba non fuerit si mea charta, dato,

    Mart. 8, 24, 2:

    satureia,

    exciting lust, id. 3, 75, 4:

    ingenio improbo,

    Plaut. Ps. 1, 2, 16:

    facta,

    id. Truc. 2, 7, 4:

    dicta,

    licentious, Ov. F. 5, 686:

    verba,

    id. A. A. 3, 796; cf.

    carmina,

    id. Tr. 2, 441:

    legis improbissimae poena,

    Cic. Fam. 14, 4, 2:

    testamentum,

    illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:

    mala et improba defensio,

    id. ib. 2, 2, 41, §

    101: amor,

    Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:

    improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,

    Quint. 12, 1, 13:

    improba ventris rabies,

    Verg. A. 2, 356:

    quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,

    Sen. Q. N. 4 praef. med.:

    improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,

    Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).
    1.
    Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):

    ad eos, quibus intestinum improbe prominet,

    Marc. Emp. 31 med.:

    de quodam procerae staturae improbiusque nato,

    i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:

    Chilones improbius labrati,

    Charis. p. 78 P. —
    2.
    (Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:

    multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,

    Cic. Rosc. Am. 36, 104:

    facere aliquid,

    Quint. 1, 3, 13:

    quibus improbe datum est,

    Cic. Off. 2, 22, 79:

    quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?

    id. Sull. 10, 30:

    praeda improbe parta,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    aliquid petere,

    Quint. 6, 3, 95:

    non improbe litigabunt,

    id. 12, 7, 5:

    ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,

    incorrectly, Gell. 15, 5, 1;

    so with indocte,

    id. 15, 9, 4.— Comp.:

    estne aliquid, quod improbius fieri possit?

    Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:

    decerpere oscula,

    Cat. 68, 126. — Sup.:

    quas (res) improbissime fecit,

    Cic. Caecin. 9, 23:

    respondere,

    id. Pis. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > inprobus

  • 3 nichtswert, -würdig

    nichtswert, -würdig, nequam. nihili (nichts taugend, nichtsnutzig). – improbus turpis (moralisch schlecht; alle v. Pers. u. Dingen). – vilis (von geringem Wert, v. Dingen); verb. nihili et vilissimus (z.B. verbum). – ein n. Mensch (Schurke, Verschwender etc. ), nebulo. Adv.nequiter; turpiter. Nichtswürdigkeit, ne quitia (schlechte Beschaffenheit einer Sache und schlechtes, liederliches Benehmen einer Person, Liederlichkeit etc.). – improbitas (moralische Schlechtigkeit). – vilitas (geringer Wert einer [1793] Sache). – jmd. zu Nichtswürdigkeiten verleiten, alqm ad nequitiam adducere.

    deutsch-lateinisches > nichtswert, -würdig

  • 4 Гнусный

    - improbus (lex, homo, desidia); foedus (facinus; fuga); turpis (crimen; facinus); detestabilis; lutulentus; abominandus; nefarious;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Гнусный

  • 5 Непристойный

    - improbus (verba, carmina); turpis (libido; verbum); indecens; impudicus; obscenus; illiberalis;

    • составленный в непристойных выражениях - spurcidicus (versus);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Непристойный

  • 6 Подлый

    - improbus; sordidus; humilis; indignus; turpis; miser; projectus; pusillus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Подлый

  • 7 schlecht

    schlecht, I) unvollkommen und gering: malus (z.B. merx, vinum: und poëta). – improbus (nicht gut, nicht probehaltig, z.B. merces). – corruptus (verderbt). – vilis (gering an Gehalt und Wert, z.B. rex). – pravus (verkehrt, z.B. consilium). – tenuis (spärlich, ärmlich, z.B. victus). – miser (elend, erbärmlich, Bedauern erregend, z.B. vita). – schlechter (als Komparat.), deterior (weniger gut, daher gew. in Vergleichung mit Besserem, im Superlat. deterrimus); peior (schlimmer, ärger, böser; Böses im Ggstz. zum Gutensteigernd, im Superlat. pessimus). – ein sch. Geldstück, nummus ma. lus, improbus (von schlechtem Metallgehalt); nummus falsus, adulterīnus (falsches, nachgemachtes): sch. Wetter, tempestas mala od. foeda: ein sch. Weg, iter difficile od. incommodum; iter voraginosum (voller Untiefen): sehr sch. Weg, via deterrima: sch. Zeiten, tempora iniqua od. tristia: ein sch. Jahr, annus sterilis: eine sch. Ernte, messis ingrata: von sch. Herkommensein, humili et obscuro loco natum esse: in sch. Rufe stehen, male audire: jmdm. nur sch. Trost gewähren können, ad alqm consolandum minime esse accommodatum (von Pers. u. Dingen). – Adv. male. prave (verkehrt). – misere (elend). – nicht sch., auch non mediocriter (in nicht geringem Grade, z.B. reprehensus est). – sch. ablaufen, male od. secus cadere: seine Sache sch. machen, male rem gerere: sch. stehen, s. stehen. – II) in moralischer Hinsicht: malus (von Natur zum Bösen geneigt). – pravus (sittlich verschroben, z.B. cupiditates). – improbus (unredlich). – nequam (nichts taugend, bes. von Sklaven). – impius (schlecht gesinnt gegen Vaterland, Eltern, Verwandte etc.). – turpis (unmoralisch). – durch u. durch sch., insignite improbus. – sch. Mensch! (als Schimpfwort), scelus! – einen sch. Charakter haben, ingenio malo pravoque esse: sch. werden, malum esse coepisse; corrumpi (moralischverdorben werden). – Adv.male; prave; improbe; nequiter. – sch. von jmd. reden, alci maledicere: sch. an jmd. handeln, male de alqo mereri: jmd. sch. behandeln, alqm improbe tractare. – III) schlicht, »schlecht u. recht«, probus et antiquae fidei; simplex.Adv.simpliciter.

    deutsch-lateinisches > schlecht

  • 8 niederträchtig

    niederträchtig, illiberalis. sordidus (eines Freien u. Edlen unwürdig). – abiectus (verächtlich). – turpis (schändlich); verb. turpis impurusque (schändlich und unkeusch). – improbus (moralisch verdorben, verworfen; alle von Pers. u. Dingen). – flagitiosus. flagitii plenus. flagitiis coopertus (mit Schandtaten bedeckt, v. Pers.; flagitiosus auch v. Dingen, z.B. vita). – foedus (scheußlich, abscheulich. v. Dingen, z.B. consilium). – n. Gesinnung-Denkungsart, s. Niederträchtigkeit: n. Geiz, sordes, Adv.illiberaliter; sordide; ablecte; verb. ablecte et sine dignitate; turpiter; verb. turpiter et nequiter; foede. – n. geizig, sordidus: n. gegen jmd. handeln, turpiter in alqm esse malevolum.

    deutsch-lateinisches > niederträchtig

  • 9 böse

    böse, I) in physischer Hinsicht: malus. – b. Wetter, tempestas mala, adversa, foeda: ein b. Weg, iter difficile, incommodum; iter voraginosum (voller Tiefen): ein sehr b. Weg, via deterrima: b. Geld, nummi adulterini. – böse Augen, oculi aegri (kranke); oculi lippi (entzündete, triefende): böse Augen haben, oculos aegros od. lippos habere; lippire (entzündete, triefende: mit dergl. behaftet, lippus). – II) in sittlicher Hinsicht, a) unsern Ansichten, Wünschen zuwider: malus; adversus. – b. Zeiten, tempora iniqua. temporum iniquitas (ungünstige); tempora aspera (rauhe, widerwärtige), luctuosa (trauervolle); temporum calamitates (hinsichtlich der Nahrungslosigkeit): b. Nachricht, nuntius malus (schlimme), tristis (traurige), acerbus (bittere, unangenehme): ein b. Bezahler. malum od. lentum (ein saumseliger) nomen. – etw. tief hinein b. machen, exulcerare (z. B. res). – b) in Sinnesart u. Benehmen rauh, heftig: asper (rauh). – vehemens (heftig). – iracundus (jähzornig). – iratus (erzürnt). – saevus (wütig). – incommodus et importunus (nicht umgänglich). – ein b. Hund, canis saevus; canis mordax (ein bissiger). – b. machen, stomachum alci movere (jmds. Ärger rege machen); alqm irritare (zum Zorn reizen, z. B. canem), exacerbare (erbittern): b. (zornig, entrüstet) werden, -sein, s. zornig (werden), entrüsten (sich): b. sein auf jmd., s. zürnen: über etwas b. sein, graviter od. moleste ferre alqd (sehr übel nehmen); iracunde ferre (sich erbosen) od. indignari (unwillig sein) alqd od. mit Akk. u. Infin.: nicht weiter. nicht mehr b. sein, desinere iratum esse od. irasci (nicht mehr zornig sein); stomachari desistere (sich nicht weiter ärgern): b. tun, iratum simulare: auf jmd., se simulare alci iratum (zornig tun) od. alci inimicum (feindlich gesinnt): werde (sei) nicht b.! noli irasci! – durch kein b. Wort, durch keine b. Miene jmd. beleidigen, non verbo, non vultu alqm offendere: auch wenn irgend ein böses Wort gehört worden (gefallen) wäre, etiamsi aliqua vox asperior esset accepta. – c) schädlich, gefährlich etc.: malus. – eine b. Zunge, s. Zunge: ein b. Auge, einen b. Blick haben, oculo nocente esse. – d) sittlich verdorben od. verderbt: malus (von [507] Natur zum Bösen geneigt u. [v. Lebl.] aus böser Neigung hervorgegangen, Ggstz. bonus). – pravus (sittlich verschroben, z. B. cupiditates); verb. malus pravusque). – malignus (übel gesinnt, mißgünstig, neidisch, Ggstz. benignus). – malevolus (schadenfroh). – improbus (gesetzwidrig, schlecht handelnd). – impius. scelestus (gottlos, frevelhaft). – turpis. inhonestus. foedus (schändlich, schimpflich). – eine böse Tat, s. Missetat, Schandtat, Verbrechen: ein b. Herz haben, esse ingenio malo pravoque.Adv.male; improbe; turpiter.

    deutsch-lateinisches > böse

  • 10 moralisch

    moralisch, moralis. qui, quae, quod ad mores pertinet (die Sitten betreffend). – bene od. recte moratus, im Komparat. melius moratus, im Superlat. optime moratus (gut gesittet, sittlich gut). – probus (rechtschaffen). – honestus,Adv.honeste (tugendhaft, von Pers. und Handlungen). – moralisch schlecht, male moratus (schlecht gesittet); improbus [1708]( unredlich, gottlos); turpis (schändlich): m. verdorben, perditus (übh.); voluntate perditus (der Gesinnung nach): das Moralisch-Gute, honestum; decus, ŏris, n.: m. Vorschriften, de moribus oder de virtute praecepta: m. Verse, versus honestum aliquid monentes: ein m. Betragen, recti mores; vita honesta: sich nur durch m. Gründe bestimmen lassen, nullā aliā re nisi honestate duci: das m. Gefühl (für das Schickliche), verecundia: etwas aus dem m. Gesichtspunkte betrachten, alqd referre ad mores.

    deutsch-lateinisches > moralisch

См. также в других словарях:

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

  • meschante — Chose si meschante et malheureuse qu elle n est point a dire n a raconter, Nefas, Nefandum. Meschant, Flagitiosus, Impius, Improbus, Impurus, Nequam, Perditus, Scelestus, Teter. Meschant abandonné à toute gourmandise et à toute impudicité, Asotus …   Thresor de la langue françoyse

  • LUCIVS Antoniunus — sive Aurelius Commodus Rom. Imp. 18. regnavit Annos 13. successit patri M. Antonino Philosopho, coepitqueve post patrem imperare A. M. 4142. et A. C. 180. a prima statim pueritia turpis, improbus, crudelis, libidinosus, ore pollutus,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • cruel — Cruel, Crudelis, Immanis, Ferus, Importunus, Improbus, Atrox, Saeuus, Turpis, Trux, Austerus homo, Teter in aliquem, Praeditus crudelitate, Inhumanus, Immitis, Truculentus. Mort d une cruelle mort, Indigna morte peremptus. Chose cruelle, et comme …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»