-
1 improbus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13. -
2 inprobus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13. -
3 nichtswert, -würdig
nichtswert, -würdig, nequam. nihili (nichts taugend, nichtsnutzig). – improbus turpis (moralisch schlecht; alle v. Pers. u. Dingen). – vilis (von geringem Wert, v. Dingen); verb. nihili et vilissimus (z.B. verbum). – ein n. Mensch (Schurke, Verschwender etc. ), nebulo. – Adv.nequiter; turpiter. – Nichtswürdigkeit, ne quitia (schlechte Beschaffenheit einer Sache und schlechtes, liederliches Benehmen einer Person, Liederlichkeit etc.). – improbitas (moralische Schlechtigkeit). – vilitas (geringer Wert einer [1793] Sache). – jmd. zu Nichtswürdigkeiten verleiten, alqm ad nequitiam adducere.
-
4 Гнусный
- improbus (lex, homo, desidia); foedus (facinus; fuga); turpis (crimen; facinus); detestabilis; lutulentus; abominandus; nefarious; -
5 Непристойный
- improbus (verba, carmina); turpis (libido; verbum); indecens; impudicus; obscenus; illiberalis;• составленный в непристойных выражениях - spurcidicus (versus);
-
6 Подлый
- improbus; sordidus; humilis; indignus; turpis; miser; projectus; pusillus; -
7 schlecht
schlecht, I) unvollkommen und gering: malus (z.B. merx, vinum: und poëta). – improbus (nicht gut, nicht probehaltig, z.B. merces). – corruptus (verderbt). – vilis (gering an Gehalt und Wert, z.B. rex). – pravus (verkehrt, z.B. consilium). – tenuis (spärlich, ärmlich, z.B. victus). – miser (elend, erbärmlich, Bedauern erregend, z.B. vita). – schlechter (als Komparat.), deterior (weniger gut, daher gew. in Vergleichung mit Besserem, im Superlat. deterrimus); peior (schlimmer, ärger, böser; Böses im Ggstz. zum Gutensteigernd, im Superlat. pessimus). – ein sch. Geldstück, nummus ma. lus, improbus (von schlechtem Metallgehalt); nummus falsus, adulterīnus (falsches, nachgemachtes): sch. Wetter, tempestas mala od. foeda: ein sch. Weg, iter difficile od. incommodum; iter voraginosum (voller Untiefen): sehr sch. Weg, via deterrima: sch. Zeiten, tempora iniqua od. tristia: ein sch. Jahr, annus sterilis: eine sch. Ernte, messis ingrata: von sch. Herkommensein, humili et obscuro loco natum esse: in sch. Rufe stehen, male audire: jmdm. nur sch. Trost gewähren können, ad alqm consolandum minime esse accommodatum (von Pers. u. Dingen). – Adv. male. – prave (verkehrt). – misere (elend). – nicht sch., auch non mediocriter (in nicht geringem Grade, z.B. reprehensus est). – sch. ablaufen, male od. secus cadere: seine Sache sch. machen, male rem gerere: sch. stehen, s. stehen. – II) in moralischer Hinsicht: malus (von Natur zum Bösen geneigt). – pravus (sittlich verschroben, z.B. cupiditates). – improbus (unredlich). – nequam (nichts taugend, bes. von Sklaven). – impius (schlecht gesinnt gegen Vaterland, Eltern, Verwandte etc.). – turpis (unmoralisch). – durch u. durch sch., insignite improbus. – sch. Mensch! (als Schimpfwort), scelus! – einen sch. Charakter haben, ingenio malo pravoque esse: sch. werden, malum esse coepisse; corrumpi (moralischverdorben werden). – Adv.male; prave; improbe; nequiter. – sch. von jmd. reden, alci maledicere: sch. an jmd. handeln, male de alqo mereri: jmd. sch. behandeln, alqm improbe tractare. – III) schlicht, »schlecht u. recht«, probus et antiquae fidei; simplex. – Adv.simpliciter.
-
8 niederträchtig
niederträchtig, illiberalis. sordidus (eines Freien u. Edlen unwürdig). – abiectus (verächtlich). – turpis (schändlich); verb. turpis impurusque (schändlich und unkeusch). – improbus (moralisch verdorben, verworfen; alle von Pers. u. Dingen). – flagitiosus. flagitii plenus. flagitiis coopertus (mit Schandtaten bedeckt, v. Pers.; flagitiosus auch v. Dingen, z.B. vita). – foedus (scheußlich, abscheulich. v. Dingen, z.B. consilium). – n. Gesinnung-Denkungsart, s. Niederträchtigkeit: n. Geiz, sordes, – Adv.illiberaliter; sordide; ablecte; verb. ablecte et sine dignitate; turpiter; verb. turpiter et nequiter; foede. – n. geizig, sordidus: n. gegen jmd. handeln, turpiter in alqm esse malevolum.
-
9 böse
böse, I) in physischer Hinsicht: malus. – b. Wetter, tempestas mala, adversa, foeda: ein b. Weg, iter difficile, incommodum; iter voraginosum (voller Tiefen): ein sehr b. Weg, via deterrima: b. Geld, nummi adulterini. – böse Augen, oculi aegri (kranke); oculi lippi (entzündete, triefende): böse Augen haben, oculos aegros od. lippos habere; lippire (entzündete, triefende: mit dergl. behaftet, lippus). – II) in sittlicher Hinsicht, a) unsern Ansichten, Wünschen zuwider: malus; adversus. – b. Zeiten, tempora iniqua. temporum iniquitas (ungünstige); tempora aspera (rauhe, widerwärtige), luctuosa (trauervolle); temporum calamitates (hinsichtlich der Nahrungslosigkeit): b. Nachricht, nuntius malus (schlimme), tristis (traurige), acerbus (bittere, unangenehme): ein b. Bezahler. malum od. lentum (ein saumseliger) nomen. – etw. tief hinein b. machen, exulcerare (z. B. res). – b) in Sinnesart u. Benehmen rauh, heftig: asper (rauh). – vehemens (heftig). – iracundus (jähzornig). – iratus (erzürnt). – saevus (wütig). – incommodus et importunus (nicht umgänglich). – ein b. Hund, canis saevus; canis mordax (ein bissiger). – b. machen, stomachum alci movere (jmds. Ärger rege machen); alqm irritare (zum Zorn reizen, z. B. canem), exacerbare (erbittern): b. (zornig, entrüstet) werden, -sein, s. zornig (werden), entrüsten (sich): b. sein auf jmd., s. zürnen: über etwas b. sein, graviter od. moleste ferre alqd (sehr übel nehmen); iracunde ferre (sich erbosen) od. indignari (unwillig sein) alqd od. mit Akk. u. Infin.: nicht weiter. nicht mehr b. sein, desinere iratum esse od. irasci (nicht mehr zornig sein); stomachari desistere (sich nicht weiter ärgern): b. tun, iratum simulare: auf jmd., se simulare alci iratum (zornig tun) od. alci inimicum (feindlich gesinnt): werde (sei) nicht b.! noli irasci! – durch kein b. Wort, durch keine b. Miene jmd. beleidigen, non verbo, non vultu alqm offendere: auch wenn irgend ein böses Wort gehört worden (gefallen) wäre, etiamsi aliqua vox asperior esset accepta. – c) schädlich, gefährlich etc.: malus. – eine b. Zunge, s. Zunge: ein b. Auge, einen b. Blick haben, oculo nocente esse. – d) sittlich verdorben od. verderbt: malus (von [507] Natur zum Bösen geneigt u. [v. Lebl.] aus böser Neigung hervorgegangen, Ggstz. bonus). – pravus (sittlich verschroben, z. B. cupiditates); verb. malus pravusque). – malignus (übel gesinnt, mißgünstig, neidisch, Ggstz. benignus). – malevolus (schadenfroh). – improbus (gesetzwidrig, schlecht handelnd). – impius. scelestus (gottlos, frevelhaft). – turpis. inhonestus. foedus (schändlich, schimpflich). – eine böse Tat, s. Missetat, Schandtat, Verbrechen: ein b. Herz haben, esse ingenio malo pravoque. – Adv.male; improbe; turpiter.
-
10 moralisch
moralisch, moralis. qui, quae, quod ad mores pertinet (die Sitten betreffend). – bene od. recte moratus, im Komparat. melius moratus, im Superlat. optime moratus (gut gesittet, sittlich gut). – probus (rechtschaffen). – honestus,Adv.honeste (tugendhaft, von Pers. und Handlungen). – moralisch schlecht, male moratus (schlecht gesittet); improbus [1708]( unredlich, gottlos); turpis (schändlich): m. verdorben, perditus (übh.); voluntate perditus (der Gesinnung nach): das Moralisch-Gute, honestum; decus, ŏris, n.: m. Vorschriften, de moribus oder de virtute praecepta: m. Verse, versus honestum aliquid monentes: ein m. Betragen, recti mores; vita honesta: sich nur durch m. Gründe bestimmen lassen, nullā aliā re nisi honestate duci: das m. Gefühl (für das Schickliche), verecundia: etwas aus dem m. Gesichtspunkte betrachten, alqd referre ad mores.
См. также в других словарях:
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
meschante — Chose si meschante et malheureuse qu elle n est point a dire n a raconter, Nefas, Nefandum. Meschant, Flagitiosus, Impius, Improbus, Impurus, Nequam, Perditus, Scelestus, Teter. Meschant abandonné à toute gourmandise et à toute impudicité, Asotus … Thresor de la langue françoyse
LUCIVS Antoniunus — sive Aurelius Commodus Rom. Imp. 18. regnavit Annos 13. successit patri M. Antonino Philosopho, coepitqueve post patrem imperare A. M. 4142. et A. C. 180. a prima statim pueritia turpis, improbus, crudelis, libidinosus, ore pollutus,… … Hofmann J. Lexicon universale
cruel — Cruel, Crudelis, Immanis, Ferus, Importunus, Improbus, Atrox, Saeuus, Turpis, Trux, Austerus homo, Teter in aliquem, Praeditus crudelitate, Inhumanus, Immitis, Truculentus. Mort d une cruelle mort, Indigna morte peremptus. Chose cruelle, et comme … Thresor de la langue françoyse